Όσο μεγάλωνα, πάσχιζα με το βάρος μου.

25 Ιανουαρίου 2000,

Ήμουν 13 χρονών. Η μαμά μου είχε παντρευτεί ξανά, έναν στρατιωτικό. Έγιναν πολλές αλλαγές στη ζωή μου. Μετατράπηκα από ευτυχισμένο παιδί που ζούσα με τη μαμά και την αδελφή μου, σε ένα καταπιεσμένο παιδί, με έναν πολύ αυστηρό πατριό.

 Ήταν δύσκολο και άρχισα να τρώω. Η μαμά μου μ’ έβαλε σε δίαιτα όταν ήμουν 13. Με πήγε σε διατροφολόγο. Έτρωγα 1 φλιτζάνι ρύζι, λίγο κρέας. Δεν ήταν δίκαιο για ένα παιδί.

Κι έτσι, έτρωγα στα κρυφά. Η μαμά μου μ’ έπιασε. Γυρνούσα απ’ το σχολείο, έβαζα τα μπουρίτο στο φούρνο μικροκυμάτων. Και μου έλεγε.. ‘Γιατί τα τρως όλα αυτά;’

Κι εγώ έλεγα ‘πεινάω’. Το βάρος συνεχιζόταν και κατέληξα στις στρατιωτικές σχολές, επειδή με τον πατριό μου δεν τα πηγαίναμε καλά.

 Ήταν δύσκολη περίοδος, επειδή ένιωσα πως η μαμά μου προτίμησε εκείνον. Σ’ εκείνα τα χρόνια άρχισα ν’ ανακαλύπτω τον εαυτό μου όσο αφορά τη σεξουαλικότητα μου, τι μου άρεσε και τι όχι.

Υπάρχει κάποιος λόγος, σχετικά με το βάρος;

Θα έλεγα πως ναι, είχα μια σχέση, μέχρι που έμαθα ότι είχε κρυφή σχέση με έναν φίλο μου.

Είχα αναστατωθεί πολύ.

Από φίλοι, γίναμε δύο ξένοι..

Τότε αποφάσισα να ασχοληθώ με τον εαυτό μου και την υγεία μου. Να νιώθω άνετα με τον εαυτό μου, να δουλέψω πολύ σκληρά να έχω ένα υγιές σώμα. Πάντα το ήθελα. Όμως, ακόμα και τώρα, όταν είμαι θλιμμένος τρώω γλυκά!

Το ταξίδι αφορά μόνο το σωματικό βάρος αλλά και το συναισθηματικό. Πιστεύω πως όταν γίνεις πιο υγιής και νιώσεις καλά, είναι πολύ πιο εύκολο να αφήσεις όλα αυτά που κουβαλάς μέσα σου.

 Θέλω να καταφέρω να γίνω η καλύτερη και πιο υγιής εκδοχή του εαυτού μου!

 Και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μου…